Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Πέμπτη 3 Ιουλίου 2025

Μέρα με τη μέρα. Ημερολόγιο Ορθοδόξου Ιερέα! 179

 



Μνήμη της Καρδιάς

02 Ιουλίου.

 

«Και η μητέρα του κράτησε όλα αυτά τα λόγια στην καρδιά της» ( Λουκάς 2:51 )

 

Η μνήμη συνήθως θεωρείται ιδιότητα του νου. Αλλά μου φαίνεται ότι η πιο στέρεη ανάμνηση είναι η μνήμη της καρδιάς. Ό,τι κρατάμε στην καρδιά μας δεν εξατμίζεται, δεν χάνεται ποτέ, παραμένει για πάντα ζωντανό. Πολλοί άνθρωποι παραπονιούνται για τη λήθη, αλλά αυτό δεν προέρχεται κυρίως από αδιαφορία; Αν ήμασταν πιο εγκάρδιοι με τις ευθύνες μας, δεν θα τις ξεχνούσαμε. Αυτό που αγαπήσαμε στο παρελθόν αφήνει μια ανεξίτηλη εντύπωση στην καρδιά μας και δεν μπορεί να ξεχαστεί.

 

Πώς πρέπει να αναπτύξει κανείς αυτή την ικανότητα της καρδιάς! Έχουμε μάτια καρδιάς, έχουμε πνευματική ακοή, που είναι πιο δεκτικά σε οτιδήποτε πνευματικό παρά στις φυσικές μας ιδιότητες. Ομοίως, οι κρίσεις της καρδιάς είναι συχνά πολύ πιο λογικές από την ψυχρή αποφασιστικότητα του νου. Πόσο ζωντανά αναδύεται στη φαντασία μας το μακρύ παρελθόν όταν είναι αγαπητό στην καρδιά μας!

 

Ας δώσουμε αυτή την εγκάρδια ανάμνησή μας στον Κύριο, διατηρώντας σε αυτήν μια ζωντανή εικόνα όλων των ευεργετημάτων που έχουμε λάβει από Αυτόν. Και, ενθυμούμενοι τους, ελπίζουμε να τους λάβουμε στο μέλλον. Γιατί ο Δαβίδ αναφωνεί με τόση σιγουριά: «Δεν θα χρειαστώ τίποτα» ( Ψαλμ. 22:1 ); Μήπως επειδή έχει ήδη βιώσει πώς ο Κύριος «αναπαύεται σε πράσινα βοσκοτόπια, οδηγεί κοντά σε ακίνητα νερά, πώς αναζωογονεί την ψυχή» ( Ψαλμ. 22:2-3 ). Έχοντας βιώσει αυτό, θυμήθηκε και δεν μπορούσε πια να φοβάται.

 

Η πίστη μας, βασισμένη στο παρελθόν, ας αντλεί ελπίδα για το μέλλον από τα περασμένα ελέη του Κυρίου. Ας διατηρήσουμε επίσης στις καρδιές μας όχι μόνο μια ζωντανή ανάμνηση όλων όσων λάβαμε από τον Κύριο, αλλά, όπως η Αγνότερη Μητέρα Του, θα συγκεντρώσουμε στην ψυχή μας όλα τα λόγια Του, όλο το φως της θαυμαστής εικόνας Του, όλα Του θαύματα και βάσανα, όλη μας τη ζωή ο Σωτήρας μας, στον οποίο είναι για μας η πηγή της αιώνιας ζωής.

 


Δεν υπάρχουν σχόλια:

 
OSZAR »